Sofie vertelt over haar functie als verpleegkundige in Hof van Egmont. Haar passie: bewoners thuis doen voelen in het woonzorgcentrum.
Sofie De Greef (28), werkt 4/5 als verpleegkundige in Hof van Egmont op afdelingen A5 & A6, voor bewoners met een fysieke zorg. Ze begon er in 2012, is er even tussenuit geweest voor een carrièreavontuur in Brussel maar kwam in 2016 terug omdat ze haar oude job miste. Waarom? Dat vertelt ze graag.
Wat is je band met Hof van Egmont?
“Ik heb zorg gestudeerd bij de Ursulinen in Mechelen en heb in HvE mijn stage gelopen. Daarnaast heb ik er 3 jaar vakantiewerk gedaan. Tijdens mijn verdere studie verpleegkunde, merkte ik dat werken in een ziekenhuis niets voor mij was. Ik zie mijn patiënten liever langer en in een huiselijke omgeving.”
Heb je ook ergens anders gewerkt?
“Ik ben begonnen bij HvE in 2012. Ik ben er snel daarna even tussenuit geweest voor een uitdaging in een woonzorgcentrum in Brussel. Maar ik kon me niet goed vinden in het beleid daar en ook het samenwerken met de Brusselse collega’s verliep minder vlot dan hier in Mechelen. Ik miste mijn oude job en collega’s dus in 2016 ben ik teruggekeerd naar HvE en daar voel ik me heel gelukkig bij.”
Hoe voel je je nu in Hof van Egmont?
"Er zijn altijd wel ups en downs, maar ik voel mij hier echt thuis. Je ziet de bewoners elke dag, je leeft met hen mee. Hebben zij een goede dag dan voel je jezelf natuurlijk ook heel goed. Hebben ze een mindere dag dan probeer je op zoek te gaan naar een manier om het voor hen aangenamer te maken."
Wat vind je zo mooi aan je job als verpleegkundige?
"Als verpleegkundige heb je heel veel te bieden aan de bewoners, want zij leggen hun zorg in jouw handen. Ze vertrouwen die zorg aan jou toe, ook de familie doet dit. Dat vind ik een mooi geschenk. We proberen voor de bewoners een thuissituatie te creëren. Deze ouderen hebben vroeger zelf gezorgd voor anderen en nu zorgen wij voor hen. Ik vind dat iets heel moois dat in het leven bestaat.
Hoe verloopt het contact met de bewoners?
"Elke bewoners is uniek en ze hebben allemaal verschillende karakters, net als de collega’s. We proberen met ons team voor elke bewoner goed te doen. Doordat we hen zo vaak zien, leren we hen echt kennen, leren we hun gewoontes waardoor we beter weten hoe we hen goed kunnen doen voelen. Iedere bewoner heeft zijn eigen leven achter de rug dat hij of zij heeft moeten achterlaten wanneer ze bij ons kwamen, en daar moeten we rekening mee houden.”
Hoe verloopt het contact met familieleden van de bewoners?
”Mijn grootouders hebben zelf in een woonzorgcentrum gezeten. Ik weet dus hoe moeilijk het is om de zorg over je familie uit handen te geven. Want je wil natuurlijk enkel het beste. Nu ik zorg voor anderen hun familie, probeer ik hen te verzorgen alsof het mijn eigen familie is. Er zijn natuurlijk grenzen, je kan niet alles doen. Maar ik probeer het de ouderen zo aangenaam mogelijk te maken en de familie mee te geven dat we er écht zijn voor hun familielid.”
Wat is jouw unieke eigenschap?
“Ik ben heel sociaal. Ik kan al eens een mopje maken met de bewoners en weet ook heel goed bij welke bewoners ik dit wel of niet kan doen. Als een bewoner een moeilijke dag heeft zal ik mij daar al eens bijzetten om te vragen wat er is en of ik hem of haar met iets kan helpen. Ik probeer mij telkens zo goed mogelijk aan te passen aan de situatie. Want niet iedereen heeft het bijvoorbeeld graag dat er een verpleegkundige vrolijk en opgewekt naast het bed staat.
Een babbeltje doen met de ouderen is ook heel belangrijk. Vooral voor de bewoners die weinig familie hebben, of die heel weinig hun familie zien. Dat gaat soms over kleine dingen, maar daar willen ze dan toch eens over praten. Misschien gewoon om even wat aandacht te hebben en hun mening te kunnen uiten. Maar dat is voor die mensen erg belangrijk.”
Wat zou je willen meegeven aan pas afgestudeerde verpleegkundigen?
“Als je graag in een huiselijke sfeer werkt, ervan houdt om de mensen waarvoor je zorgt langer te zien, én je werkt heel graag met ouderen dan is het woonzorgcentrum zeker iets voor jou.”
